Uşaqlıq nağılları-2

[Maga Qasımov]

Biz uşaqlığımızı zamana təslim edirik, lakin içimizdə onu hələ də saxlayırıq. Ola bilsin ki, elə buna görə də biz nağılları sevirik. Bir çox nağılı yalnız yeniyetməlik dövründə deyil, yetkin yaşa qədəm qoyarkən də oxumaq lazımdır, çünki onlar uşaqlıqda təsəvvür etdiyimizdən də böyük mənanı kəsb edirlər. Sizin üçün məşhur nağıllardan dəfələrlə oxuya biləcəyiniz parçalar topladım.

«Balaca şahzadə», Antuan de Sent-Ekzüperi
Böyüklər rəqəmləri çox sevir. Onlara yeni dostun haqqında danışanda, heç vaxt ən önəmli şeylər haqqında soruşmurlar. Onlar soruşmurlar ki: «Bəs onun necə səsi var? O hansı oyunları oynamağı xoşlayır? O kəpənəkləri tutur?» Əvəzində soruşduqları: «Onun neçə yaşı var? Neçə qardaşı var? Çəkisi nə qədərdi? Atası nə qədər qazanır?» Və bütün bunlardan sonra onlar təsəvvür eləyir ki, insanı tanıyıblar.

«Qış nağılı» cizgi filmi
— Sən burada neynəyirsən? — Ayı soruşdu.
— Sənin sağalmağını gözləyirəm, — Kirpi cavab verdi.
— Xeyli gözləmisən?
— Bütöv qışı. O ki sənin aşırı dərəcədə qar yediyini eşitdim, — bütün tədarükümü sənin yanına sürüyüb gətirdim…
— Və sən bütün qışı mənim yanımda, kətildə oturaraq keçirmisən?
— Hə, mən sənə küknar həlimini içizdirib, qarnına qurudulmuş ot qoyurdum…
— Yadıma gəlmir, — Ayı cavab verdi.
— Gəlməz də! — Kirpi köksünü ötürdü. — Sən bütün qışı deyirdin ki, sən — qar dənəciyisən. Mən sənin baharda əriyəcəyindən çox qorxurdum.

«Meri Poppins», Pamela Trevers
— Biz də, Meri Poppins?
— Nə siz?
— Uzun və xoşbəxt ömür yaşayacağıq?
— Ola bilər… Hər şey…asılıdır
— Nəydən?
O nəvaziş və kədərlə gülümsədi.
— Sizin özünüzdən asılıdır!

«Necə ki tülkücük tülkücüyə» Natalya Sizonenko
— Tülkücük, — balaca tülkü o birisinə dedi, — yadında saxla, xahiş eləyirəm, əgər sənə çətin, pis, kədərli və qorxuludursa və əgər sən yorğunsansa — sadəcə pəncəni uzat. Və mən sənə özümünkünü uzadacağam, sən harada olursansa ol, hətta əgər orada — başqa ulduzlar var və ya başı üstdə gəzirlər. Çünki bir balaca tülkünün iki tülkücüklərə bölünmüş kədəri, — heç də qorxulu deyil. Və əgər sənin pəncəni başqa pəncə tutursa — dünyadakı başqa şeylərin nə əhəmiyyəti var ki?

«Alisa möcüzələr diyarında», Luis Kerrol
— Bağışlayın, mən buradan hara gedə bilərəm?
— Sən hara getmək istəyirsən? — Pişik cavab verdi.
— Mənim üçün fərqi yoxdur… — Alisa dedi.
— O zaman hara gedəcəyinin də fərqi yoxdur, — Pişik qeyd etdi.
— … bircə harasa gedim, — Alisa fikrinə aydınlıq gətirdi.
— Harasa sən mütləq gedəcəksən, — Pişik dedi. — Sadəcə kifayət qədər uzun müddət getmək lazım olacaq.

«Velvetli Dovşan», Marceri Uilyams
— Sən yalnız o vaxt Həqiqi olursan ki,
— müdrik, qoca Dərili At Velvetli Dovşana təlqin edirdi, — birisi səni uzun-uzadı sevir və dəyər verir. Sadəcə oynamır, HƏQİQƏTƏN sevir.
— Bəs həqiqi olmaq ağrıdır? — Dovşan soruşdu.
— Bəzən, — Dərili At cavab verdi, çünki o həmişə düzünü deyirdi.
— Amma əgər sən həqiqisənsə, ağrıya tab gətirməyə hazırsan.
— Bəs bu necə baş verir? Bir kərə və hazırdı, sanki səni açarla işə salırlar, yoxsa tədricən?
— Tədricən, — Dərili At dedi. — Sən həqiqi olursan axı. Bunun üçün çox vaxt lazımdır. Buna görə də bu çəkinmədən mübahisə eləyən, inadkar və ya özünə xüsusi münasibət tələb edən varlıqlarla nadir hallarda baş verir. Bəzən elə olur ki, sən Həqiqi olduğun zaman tükün tökülür, gözlərin çıxır, əzaların sallanır və ümumiyyətlə sənin çox acınacaqlı görkəmin olur.
Amma bu heç bir əhəmiyyət kəsb eləmir, çünki Həqiqi olan kəs, idbar ola bilməz.
Bircə bunları başa düşməyən varlıqların gözündə sən eybəcər olacaqsan.

«Dumanda kirpi», Sergey Kozlov
— Mən hökmən, eşidirsən? Mən hökmən, — Ayı dedi. Kirpi isə başını yellədi.
— Mən hökmən sənin yanına gələcəyəm, nə olursa olsun. Mən həmişə sənin yanında olacağam. Kirpi ayıya sükut dolu gözlərilə baxıb, susurdu.
— De görüm niyə susursan?
— İnanıram, — Kirpi dedi.

Bir gün Kirpi qurdun dərəsinə düşür və bir həftəyə yaxın orada qalmalı olur. Onu təsadüfən sincab görür: o qıraqdan keçərkən Kirpinin çox zəif səsini eşidir.
Ayı isə bir həftəyə yaxın olar ki meşədə Kirpini axtarırdı, artıq hara gedəcəyini, harada axtaracağını belə bilmirdi. Və qəflətən sincab gəlib, ona Kirpinin quyuya düşdüyü haqda məlumat verdi, o Kirpini çıxardıb, evə gətirdi.
Kirpi boğazına qədər bürünmüş ədyalda uzanıb, sükut dolu gözləri ilə Ayıya baxırdı.
— Mənə elə baxma, — Ayı dedi. — Mənə kimsə elə baxanda bacarmıram.
Kirpi gözlərini yumdu.
— İndi isə elə təəssüratım yarandı ki, sanki sən ölmüsən. Kirpi gözlərini açdı.
— Gülümsə, — Ayı dedi.
Kirpi çalışsa da, bu onda çox qeyri-səmimi alındı.
— İndi mən sənə bulyon içirdəcəyəm, — Ayı dedi.
— Sincab yeni göbələklər gətirmişdi, mən də bulyon qaynatdım.
O bulyonu fincana süzüb, Kirpinin başını qaldırdı.
— Yox, elə yox, — Ayı dedi. — Sən otur.
— Bacarmıram, — Kirpi dedi.
— Mən sənə yastıqla dəstək olacağam. Bax belə.
— Mənə çox çətindir, — Kirpi dedi.
— Səbirli ol.
Ayı Kirpini divara söykəyib, yastığı irəli çəkdi.
— Üşüyürəm, — Kirpi dedi
— Bu dəqiqə, bu dəqiqə. — Ayı çardağa qalxıb Kirpini kürk ilə bürüdü.
— Necə oldu ki sən orada donmadın? Axı gecələr çox soyuq olur! — Ayı deyindi.
— Mən hoppanırdım, — Kirpi dedi.
— Yeddi gün?
— Mən gecə hoppanırdım.
— Bəs nə yeyirdin?
— Heç nə yeyə bilməmişdim, — Kirpi dedi. — Sən mənə bulyondan verə bilərsən?
— Əlbətdə! İç, — Ayı dedi.
— Kirpi bir neçə qurtum alıb, gözlərini yumdu.
— İç Kirpi, iç!
— Yoruldum, — Kirpi dedi.
— Yox, iç! — Və Ayı Kirpini təkidlə qaşıqdan içirməyə başladı.
— Artıq getmir.
— Mənim xətrimə!
Kirpi içməyə davam elədi.
— Sincabın xətrinə!
Kirpi içdi.
— Dovşanın xətrinə, bilirsən o necə kömək edirdi.
— Gözlə, — Kirpi dedi. — Köksümü ötürüm.
— Dovşanın xətrinə iç, axı o çalışırdı..
Kirpi qurtum aldı.
— Siçanın xətrinə!
— Yaxşı, bəs siçan neynədi?
— Heç nə. Fəqət hər gün gəlib, səni soruşurdu.
— Qoy gözləsin. Gücüm yoxdur axı, — Kirpi dedi.
— Bəzən elə olurdu ki, hətta səhər belə gəlirdi, — Ayı dedi. Bircə dənə də qaşıq ye.
Kirpi daha bir qurtum aldı.
— İndi isə — bayquşun xətrinə!
— Bayquşun buraya nə aidiyyatı var axı?
Aidiyyatı? Yox, sən Bayquşun xətrinə hətta üç qaşıq içməlisən.
— Axı niyə?
— Mən onun üstündə düz üç gecə uçmuşam. Səni axtarmışıq.
— Bayquşun üstündə?
— Hə də!
— Yalan danışırsan, — Kirpi dedi.
— Yerimdən tərpənməyim əgər elədirsə!
— Axı sən necə onun üzərinə çıxdın?
— Bilirsən o necə möhkəmdir? Oturdum onun boynunda və uçdum. Kaş ki dovşanı görərdin, bizi görüb elə qorxdu ki.
— Necə qorxdu?
— Sən iç — deyəcəyəm.
Kirpi daha üç qaşıq içib, gözlərini yumdu.
— Necə? — o soruşdu.
— Nə?
— Dovşan sizdən necə qorxdu?
— Həə! Dovşan? Təsəvvür eləyirsən? Mən uçuram. Və birdən — o. Bir qaşıq da iç.
Hiss eləyirsən necə ətri var? Bəh-bəh.
Kirpi içdi.
— Hə, harada qalmışdıq? Baxıram ki, oturub, qulaqlarını burur. Və birdən biz peyda olduq.
— Bayquş ilə?
— Aha. O birdən elə-ə durdu ki, elə-ə qaçdı ki! Bayquş az qalsın ağaca dəyəcəkdi. Gəl Bayquşun xətrinə daha birini içək.
— Yox. Çox halsızam, bacarmıram, — Kirpi dedi. Gəl mən uzanım.
Ayı Kirpini həmənki yerə uzandırıb, kürkü üzərinə bürüdü.
— Hə, necədir, — Ayı dedi, — istidir?
— Həm də çox, — Kirpi dedi. — Bəs Bayquş haqqında uydurdun, hə? Etiraf elə.
— Nə danışırsan? Bax sən sağal, bir yerdə gəzərik.
— Gəzərik, — səssiz halda Kirpi pıçıldadı. Artıq yuxuya qərq olmuşdur.

[gapgara]

Maga, maraqlı mövzu açmısı, davamı gəlsin. İndiki zəmanədə bir çox insanın beynini yeyən məlumatları oxumaqdansa belə nağılları oxumaq daha faydalıdır.