Ölümdən qorxursunuzmu, ölüm haqqında düşünürsünüzmü?!

[Arif Raximov]

• Salamlar! Məşhur yunan filosofu Epikür deyirdi ki, ölümlən qətiyyən qorxmaq lazım deyil.Çünki, biz onunla heç zaman görüşmürük - biz olanda ölüm olmur, ölüm olanda biz... Amma o, haqlıdırmı? Axı, biz həyatımız boyu ölümlə demək olar ki, hər gün rastlaşırıq. Yaxın adamlarımızı - atamızı, anamızı, qohumlarımızı itirmək ölümlə görüş deyil, bəs nədir?
• Boynuma alıram ki, həyat və ölüm haqqında çox düşünürəm, yəqin yaşdandır, son vaxtlar lap çox düşünürəm. Amma aydınlıq gətirmək istədiyim sualların içində, həyat-ölüm labiritində itib batıram. Məni ən çox düşündürən sual budur: İnsanda bu qədər həyat eşqi hardandır? Ömür boyu mübarizə aparır, həyat adlı ocağın alovunda yanır. Yanıb kül olduqdqn sonra oyanır, amma həyatın külü də əlində qalmır, onu da ölümün yelləri aparır. Ölüm həyata nisbətən qayğıkeşdir, mərddir, heç zaman səni aldatmır, yarı yolda atmır. Həyatdan fərqli olaraq, ölümün ağrıları, acıları yoxdur. Əksinə, ölüm bütün ağrıların, acıların sonudur. Amma insan dördəlli həyatdan yapışır, əlləri yorulanda dişləri ilə tutur, buraxmır. Ölümlə görüşməkdən - əzab-əziyyətdən qurtarmaqdan, azad olmaqdan qorxur. Nəyə görə? Nəyə görə biz qəddar həyatı sevirik, xilaskar ölümə isə nifrət edirik? Bəlkə ölüm həyatdan şirindir, axı, biz bunu bilmirik...

[NOIR]

 

Salam.

burada oxşar məzmunda mövzu var

 

Edited October 3, 2018 by NOIR

[Slay]

4 часа назад, Arif Raximov сказал:

• Salamlar! Məşhur yunan filosofu Epikür deyirdi ki, ölümlən qətiyyən qorxmaq lazım deyil.Çünki, biz onunla heç zaman görüşmürük - biz olanda ölüm olmur, ölüm olanda biz... Amma o, haqlıdırmı? Axı, biz həyatımız boyu ölümlə demək olar ki, hər gün rastlaşırıq. Yaxın adamlarımızı - atamızı, anamızı, qohumlarımızı itirmək ölümlə görüş deyil, bəs nədir?
• Boynuma alıram ki, həyat və ölüm haqqında çox düşünürəm, yəqin yaşdandır, son vaxtlar lap çox düşünürəm. Amma aydınlıq gətirmək istədiyim sualların içində, həyat-ölüm labiritində itib batıram. Məni ən çox düşündürən sual budur: İnsanda bu qədər həyat eşqi hardandır? Ömür boyu mübarizə aparır, həyat adlı ocağın alovunda yanır. Yanıb kül olduqdqn sonra oyanır, amma həyatın külü də əlində qalmır, onu da ölümün yelləri aparır. Ölüm həyata nisbətən qayğıkeşdir, mərddir, heç zaman səni aldatmır, yarı yolda atmır. Həyatdan fərqli olaraq, ölümün ağrıları, acıları yoxdur. Əksinə, ölüm bütün ağrıların, acıların sonudur. Amma insan dördəlli həyatdan yapışır, əlləri yorulanda dişləri ilə tutur, buraxmır. Ölümlə görüşməkdən - əzab-əziyyətdən qurtarmaqdan, azad olmaqdan qorxur. Nəyə görə? Nəyə görə biz qəddar həyatı sevirik, xilaskar ölümə isə nifrət edirik? Bəlkə ölüm həyatdan şirindir, axı, biz bunu bilmirik...

Sizin yazdığınız bu fikirlərin ən çox ağır xəstə olub ölmək istəməyən insana aidiyyatı var . Yəni ölümdən qorxub özünü ölüm instinktinə təslim etməyən insana .(intiharı nəzərdə tutmuram)

Insan cavan olanda yaşamaq instinkti güclü olur . Bu onu fəal olmağa, dinamikliyə təhrik edir . Dinamik həyat isə insanı bədbin hislərə qapılmağa qoymur . 

[NOIR]

ölüm naməlumluqdur. insan real dünya ilə bədəni vasitəsilə təmas qurmağı vərdiş edib. fiziki varlıq vəziyyətində mövcud olmadan, bədənsiz, hiss üzvləri olmadan dunyanı qavraya bilməmək kimi təsəvvür insanı sıxır, xoflandırır. ölüm haqda sakit tərzdə mühakimə yürütmək özü təmkin və cəsarət tələb edir. bu səbəbdən də, gəlin səbrimizi və cəsarətimizi başqa istiqmətə yönəldək.

 

P.S. axırıncı kvartaldı... ilin sonu gəlir, ölümdən danışmayaq. pis əlamətdi ))

[Museyib Elekber]

Bu barədə öz fikrimi vir bir neçə mövzuda bildirmişəm. Yenə yazmaqda qəbahət yoxdur, yəqin ki )

Ölümə dəhşətli, vahiməli bir şey kimi baxmıram. O biri dünya varsa, nə maraqlı, yoxsa da qorxusu yoxdur. Torpağın altında heç bir şey hiss etməyəcəyik. Əksinə, ölüm bu dünyanın əziyyətindən canımızı qurtarır. Ona görə də, Afrikada bir sıra qəbilə biri öldüyü zaman bayram edir. Əgər bir yaxınım ölərsə, onun başına gələnin dəhşətli bir hadisə olmasına görə deyil, artıq görə bilməyəcəyim üçün pis olaram. Hətta o insanın adına sevinərəm də, rahatlıq tapdı deyə düşünərəm.

Bütün bunlardan sonra, ölümdən qorxmuram. Qorxacaq bir şey də görmürəm. 

[Slay]

Ən güclü nəsihət istəyirsənsə ölümü düşün. 

Ölümü düşünki, həyatın mənasını anlayasan. Ölümü sev ölümdən qorxma . Amma bu o demək deyil ki, ölümü sevib həyatdan küsəsən .

[Nur Telebesi]

Salam Aleykum filosofiyadan hec kim xeyir tapmir filosofiya adami kufre aparan yollardan biridir olüm haqda duşunmeyiniz eslinde sevindirici haldi cünki ele bir zamanede yasayiriq ki hetta qebir qazan bile ölume inanmir amma olüm haqdir biz Allaha mexsusuq ona da qayidacayiq size tövbe edib namaz qilmaqi ve Quran oxumaqi tovsiye edirem filosofiya yerine Quran oxuyun bu sizin ücun daha xeyirli olar ve Insaallah bütun olumle baqli suallariniza cavab tapacaqsiz orda

[Kenul2012]

Ölüm hamı üçün var.Bu zamana kimi kimse ölümden qaça bilmemiş..Uşaq olanda anama tez-tez ölümden ,ölmekden sual vererdim.Ölmekden çox qorxardım.Anam deyerdi ,sizin vaxtınıza kimi derman düzeldecekler,içib ölmeyeceksiz..Inanıb sakitleşerdim.Böyüdüm,bildim ele derman yoxdur..Indi öz övladlarım sual verir..Ana,öleceyikmi? Dilim gelmir he deyim.Deyirem ,100 yaşına çatanda ,hele tezdir..Hesablayıb sakitleşirler..

Nağıllara inanan vaxtım çoxdan keçib..Ölumden qorxum yoxdur..Sadece ağrısız ve ani ölüm isteyirem..Bir gün öleceyem..Bütün varlığımla qebul edirem.Yaradılışa ,zencirin bir halqası olduğuma boyun eyirem)sadece zamanımı ve sıramı gözleyirem

Bu müddet çatana kimi de bu dünyada kiçicik toz zerresi olsam bile neyese ve ya kimese faydalı olmağa çalışıram.

[fikus elastica]

övladlarımın mənsiz qalacaqlarını düşünəndə, onların hələ balaca olduqları və analarına ehtiyyac duyduqları bir dönəmdə ölməkdən qorxuram, bəli. daha doğrusu onlardan çox narahat olduğum üçün indi ölmək heç istəmirəm.

Ölmək həqiqətə yaxınlaşmaqdı ya da çatmaqdı yəqin ki...

[fikus elastica]

On 10/11/2018 at 10:36 PM, Kenul2012 said:

ndi öz övladlarım sual verir..Ana,öleceyikmi? Dilim gelmir he deyim.Deyirem ,100 yaşına çatanda ,hele tezdir..Hesablayıb sakitleşirler..
 

"çardaqda çiçəklər" filmində baş qəhrəmanın atası gözlənilmədən cavan yaşda vəfat edir. Övladları atanın ölümündən çox  sarsılır. Böyük qız öz anasını günahlandırır, " anam vaxtı ilə bizə ev heyvanı saxlamağa icazə versəydi biz ölümün nə olduğunu bilərdik, atamız öləndə bu qədər sarsıntı keçirməzdik"

Hərdən, Könül, mənə də ölüm haqda suallar verirlər. Bir dəfə lap balaca olanda yerdə ölü siçan görmüşdü, demişdi ki, "siçana bax, siçan xarab olub"))

Düşünürəm kİ, filmdəki qəhrəmanın dediyi kimi, gərək evdə balıqdan, quşdan saxlayaq.  

[Kenul2012]

"çardaqda çiçəklər" filmində baş qəhrəmanın atası gözlənilmədən cavan yaşda vəfat edir. Övladları atanın ölümündən çox  sarsılır. Böyük qız öz anasını günahlandırır, " anam vaxtı ilə bizə ev heyvanı saxlamağa icazə versəydi biz ölümün nə olduğunu bilərdik, atamız öləndə bu qədər sarsıntı keçirməzdik"
Hərdən, Könül, mənə də ölüm haqda suallar verirlər. Bir dəfə lap balaca olanda yerdə ölü siçan görmüşdü, demişdi ki, "siçana bax, siçan xarab olub"))
Düşünürəm kİ, filmdəki qəhrəmanın dediyi kimi, gərək evdə balıqdan, quşdan saxlayaq.  

Sen dediyin kimi ölümü bilirler.Pişiyimin yayda iki balası ölmüşdũ.Kiçik oğlum ne qeder ağladı.Tısbağanı yoldaşımla ölü tapanda 1-2 ay gizletdik,demedik.Gedib gelib Tessanı axtarırdılar..Deye bilmirdim ölüb.Bilirdim pis tesir edecek.Sonra gördüm her gün axtarırlar,nehayet dedim ölüb..Indiyene kimi
deyirler" Yazıq Tessa"

Özüme oxşayıblar)) altı yaşım olanda şeherden babamın bağ evine gelmişdik.Soyuq qış günü idi..Heyetden ağ ,kiçik ,ölmüş pişik balası tapdım.Ağlıma ilk gelen -soyuqdan donub ölmesi oldu.Bütün gün soyuqda heyetde gezib elimde ölü pişik aglayırdım,.Indiyene kimi o soyuq ve durmadan ağlamağım xatirimde qalıb.)Nene-baba yalvar-yaxar meni eve sala bilmirdiler.

[SafeDriver]

On 10/17/2018 at 2:18 PM, fikus elastica said:

"çardaqda çiçəklər" filmində baş qəhrəmanın atası gözlənilmədən cavan yaşda vəfat edir. Övladları atanın ölümündən çox  sarsılır. Böyük qız öz anasını günahlandırır, " anam vaxtı ilə bizə ev heyvanı saxlamağa icazə versəydi biz ölümün nə olduğunu bilərdik, atamız öləndə bu qədər sarsıntı keçirməzdik"

Hərdən, Könül, mənə də ölüm haqda suallar verirlər. Bir dəfə lap balaca olanda yerdə ölü siçan görmüşdü, demişdi ki, "siçana bax, siçan xarab olub"))

Düşünürəm kİ, filmdəki qəhrəmanın dediyi kimi, gərək evdə balıqdan, quşdan saxlayaq.  

Hamı itki hissini gec və ya tez yaşayır. Uşaqları buna hazırlamaq üçün hətta oyuncaqlardan başlamaq lazımdır. Sevimli ayıcığın başının qopması ilə də başlamaq olar uşaqla bu söhbəti. İtirdiyin adamla tam emosional qırılma bir ilədək davam edir, bəzən isə daha uzun olur. Uşaqların kiçik yaşlarında oxşar hissləri tərbiyə edəndə yaxın adamların gözlənilməz itkisini nisbətən rahat ötürürlər. 

Uşaq evində bir qız gəlib dedi ki yuxuda gördüm anamı gördüm hardansa düşürdü uzaqlaşırdı məndən. Həmin gün anasının vəfat etməsi xəbərini aldıq. Xeyli tərəddüd etdik ki 9 yaşlı uşağa deyək ya yox. Əksər ədəbiyyat deyilməsini tövsiyə edirdi amma uşaq evinin rəhbəri deməmək qərarına gəldi. O vaxt bu sahədə xeyli yeni biliklər öyrəndim. 

[fikus elastica]

On 10/21/2018 at 9:02 AM, SafeDriver said:

Hamı itki hissini gec və ya tez yaşayır. Uşaqları buna hazırlamaq üçün hətta oyuncaqlardan başlamaq lazımdır. Sevimli ayıcığın başının qopması ilə də başlamaq olar uşaqla bu söhbəti. 

 yazdıqlarınız bu kadrları xatırlatdı. "Tabutik"  kimi uşağa ölümü tabut oyuncaqla "cəlladik" oyunu ilə anladan kəsin normal düşüncəsi şübhəli gəlir

 

 

Edited October 22, 2018 by fikus elastica

[SafeDriver]

:) yox mən belə kəskin demirəm. Mən xeyli müddət valideynlərini itirmiş uşaqlarla çalışmışam. Elə bu sahədə də xaricdə təhsil almışam. Loss and grievance (itki və kədər və ya yas) prosesi uşaqlarda fərqli keçir. Biz böyüdükcə hisslərimi də kamilləşir. Bunun üçün o hisslər işləməlidir. Misal üçün uşağın sevimli oyuncağı itir və ya ev heyvanı itir və ya ölür. Uşaq üsyan edir buna görə. Özünı qapılır və s. Bu proses əslində müəyyən hədləri ilə normal hisslərdir. Belə uşağın hissləri kamilləşir. Sonra baba və nənəni itirəndə uşağın onu keçirmə prosesi daha təkmil olur. Uşaqda fobiya yaranmır, ciddi travma yaşamır və s.

Bununla bağlı xeyli xarici ədəbiyyat var. 

[NOIR]

3 часа назад, SafeDriver сказал:

:) yox mən belə kəskin demirəm. Mən xeyli müddət valideynlərini itirmiş uşaqlarla çalışmışam. Elə bu sahədə də xaricdə təhsil almışam. Loss and grievance (itki və kədər və ya yas) prosesi uşaqlarda fərqli keçir. Biz böyüdükcə hisslərimi də kamilləşir. Bunun üçün o hisslər işləməlidir. Misal üçün uşağın sevimli oyuncağı itir və ya ev heyvanı itir və ya ölür. Uşaq üsyan edir buna görə. Özünı qapılır və s. Bu proses əslində müəyyən hədləri ilə normal hisslərdir. Belə uşağın hissləri kamilləşir. Sonra baba və nənəni itirəndə uşağın onu keçirmə prosesi daha təkmil olur. Uşaqda fobiya yaranmır, ciddi travma yaşamır və s.

Bununla bağlı xeyli xarici ədəbiyyat var. 

kiçik itkilər müəyyən izlər qoymalıdır ki, təcrübə qazanılsın. həmin təcrübə, insan yaşlandıqca onun psixi dayanıqlığını təmin edəcək. və o növbəti dəfə itki ilə üzləşəndə çox sarsılmayacaq, çünki oxşar süjeti bir dəfə yaşayıb. o artıq hazırlıqlıdır. 

В 21.10.2018 в 09:02, SafeDriver сказал:

Uşaq evində bir qız gəlib dedi ki yuxuda gördüm anamı gördüm hardansa düşürdü uzaqlaşırdı məndən. Həmin gün anasının vəfat etməsi xəbərini aldıq. Xeyli tərəddüd etdik ki 9 yaşlı uşağa deyək ya yox. Əksər ədəbiyyat deyilməsini tövsiyə edirdi amma uşaq evinin rəhbəri deməmək qərarına gəldi. O vaxt bu sahədə xeyli yeni biliklər öyrəndim. 

qərar nəyə əsaslanırdı, hansı səbəbə həqiqəti gizlədiz ? 

[SafeDriver]

4 hours ago, NOIR said:

qərar nəyə əsaslanırdı, hansı səbəbə həqiqəti gizlədiz ? 

Mən gizlətmədim, uşaq evi gizləndi ki uşağı travmadan qorusunlar.